حامل نور ...
سلام بر شما حامیان حامل نور: این نامه ی یک دختر به دوستشه که بعد از شهادت دانشمند عزیز کشورمون شهید مصطفی احمدی روشن نوشته شده.... چیزی که جالب توجه ست اینه که این دو تا دوست در مقطع اول راهنمایی مشغول تحصیلند و برای من این خیلی جالب بود.... بسم الله الرحمن الرحیم با سلام انسیه جان: دوست عزیزم مرا ببخش که به تو نگفتم و تو را ناراحت کردم.من به خاطر این که تو پیرو خط آقا خامنه ای هستی این عکس ها را(تعدادی عکس از مقام معظم رهبری و شهید احمدی روشن) از توی روزنامه برای تو قیچی کردم.می دونی چرا به تو نگفتم؟ چون پروانه و بهاره مسخره ات میکنند.به خاطر همین به تو نامه نوشتم و توی مدرسه به تو دادم،بیشتر گریه نکنی که چرا ایران این طور شد. انسیه جان دعا کن خدا انها را هلاک کند،؛می دونی کی ها را؟ آمریکایی ها _ اسرائیل ها _تروریستی ها را.من هم مثل تو هستم من به خاطر سریال شوق پرواز پیرو خط رهبر شدم.این تصویر هارا ببین شهادت مهندس مصطفی احمدی روشن است.چون می خواهم تو را بی خبر نگذارم می گویم. می دانی که دانشمندان هسته ای ایران یعنی اقایان شهید علی محمدی _ شهید شهریاری و رضایی نژاد شهید شدند.این دانشمند جوان کشور من و تو یعنی ایران هم شهید شد و به جمع این دانشمندان شهید پیوست.و به جمع آقا امام خمینی(ره) و همه ی کسانی که در طول انقلاب اسلامی تلاش کردند هم پیوست. انسیه عزیزم،خوشا به حال آن ها که آرزوی شهادت می کردند و به پیش خدا پیوستند و خوشا به حال آن ها که به پیش شهیدان کشوری _ بابایی _ تند گویان پیوستند.خدا کند که جایگاه انان در بهشت باشد. من و تو انشاالله دانشجوی هسته ای ایران عزیزمان باشیم و برای این کشور مثل دانشمندان ایرانی که ترور شدند تلاش کنیم. پس نوشت : کمی تفکر می باید..... بسم الله... باسلام انشاالله که یکشنبه امتحان شیرین ریاضیمون اخرین امتحانه ... خدا بخیر بگذرونه... بگذریم... خب گفتم الان که وقت دارم بیام وانشاء نماز رو براتون بذارم تا ادای دین کرده باشم... الان میریم سر اصل مطلب : وقتی کلام شیرین موذن برای اذان بلند می شود ، روح خفته ام بیدار میشود و مشتاقانه به سویش می شتابد. نوای خوش حی علی الصلاه وقتی که بر بام ملکوت طنین انداز می شود عطر خوب خدا را به مشامم می رساند و سرمستم میکند.... انگاه که برای رفتن به معراج خود را با آب های تجری من تحت الانهار تطهیر میکنم ، زبانم مملو از اذکار آسمانی می شود. وقتی که بر سجاده عشق می نگرم شوق عبادت عاشقانه خداوندی، مرا به تجلی گاه سجده می کشاند و انگاست که با طیران روح به اسمان بپیوندم و نوای دلنشین تکبیره الاحرام فضای ملکوت را پر میکند... و خداوند عاشقانه به خلوت تنهایی ام گوش می سپارد . انگار جز من بنده دیگری ندارد و هنگامه ذکر سبحان ربی العظیم که میرسد، حس میکنم در آغوش خدا نماز می گزارم ، در آن لحظه هاله هایی از وجود پروردگارم روبه روی چشمانم صف آرایی میکنند. انگار روحم عروج می کند و جدا میشود از این کالبد خاکی .... که یک آن عظمت و جبروت الله ناخوداگاه مرا به سجده می کشاند... چفیه ام سجاده نورانی من است و دانه های تسبیحم هر کدام خاطره های حس خوب بندگی است، مهرم را از تربت بهترین بنده اش ساخته ام تا شفیعم باشد... چادرم در درونم نغمه شیرین الله اکبر را می خواند. نمی دانم به کدامیک از فراز های عاشقانه نمازم دل سپرده بودم ، که مرا به این وادی کشانده؟! هر چه می نگرم تازه میفهمم که این فقط از لطف اوست که ، حلاوت عبادتش را در ذائقه ام شیرین نهاده. نمازم را می ستایم... بخواندم من نماز عشق خود را،بی پرده و پروا،تکبیره الاکرام،الله اکبر... سلام بر یاوران بزرگوار حامل نور می خواستم به بصر محترمتون برسونم که یحتمل وبلاگ این حقیر تا پایان امتحانات متروکه میشه.اخه اگه من سر نزنم فکر نمیکنم دیگه کسی... بگذریم ... این چیزا گفتن نداره. به علت مشکل بودن درس ها و کمبود وقت کافی و خاتمه یافتن شارژ adsl محترم که تا پایان امتحانات از شارژ محرومه نمیشه سر بزنم اما خواهش مندم شما دریغ نفرمایید..یادم باشه وقتی اومدم انشای نماز رو که فرستادم اداره براتون بنویسم.طلبتون در پست بعدی. متشکرم از همکاری صمیمانه شما.. انشاالله دانش اموزان، دانشجویان و طلاب گرامی هم در درساشون موفق بشن.راستی دعا یادتون نره که خیلی محتاجم... در پناه حق تعالی سلامت باشید ...یا حسین بسم رب الحسین ملکوتیان دیشب پس از امضای طومار عشق و فداکاری ، میان خیمه ها در تهجد ونیایش فرو رفتند و در برابر افریدگار هستی و عظمت افرینش،برای اخرین بار چهره به خاک ساییدند و با زمزمه ای در هم امیخته و گیرا و یک اهنگ در ذکر خدا غرق شدند....تا سر انجام با پیکر های خونین در این دشت خوابیدند.در این فاصله کم که خورشید یک بار این لاشه خاکی را روشن کرده بود، انان چه فاصله عمیقی را طی کرده بودند. دیشب تاریخ بشریت چنین شهدایی نداشت و امشب انان در گذرگاهش خفته اند...دیشب انسانیت عمیق چنین پشتوانه هایی نداشت و امشب کهن ترین رشته کوه هایی که حافظ مرز انسانیت اند ، در این تاریک زار صف کشیده اند...آری، قرن ها عظمت و ازادگی را در میان نهاده بودند... من اگر نقاش بودم ، کربلا را میکشیدم یک بیابان لاله سرخ ، نینوا را میکشیدم دشتی از گلهای پرپر ، نقشی از حلقوم و خنجر نقشی از عباس حیدر ، اشکی از طفلان زینب منظر نور هدایت ،کربلا را میکشیدم بسم الله الذی خلق النور من النور اگه خواب بودم راحت تر انتخاب می کردم. موقع حرف زدن هم که می شود مشکلی ندارم. اما اینجا دیگر پای عمل در میان است. چه بگویم؟! چگونه بگویم؟! چه بپوشم؟! چه بخورم و چه بنوشم؟! اگر غفلت کنم یزیدی می شوم و اگر دقت نمایم ، حسینی . خدایا! خودت به حق حسین (ع) دستگیرم باش... التماس دعا ،نور یاحق بسم رب الحسین این روزها دلم بدجوری هوای کربلا کرده است.نمی دانم چرا بیش از همیشه بیقراری می کند،تا حرف از کربلا به میان می آید قلبم به شدت به سینه میکوبد و طعنه هایش شروع میشود که اری تو لیاقت دیدن کربلای حسین (ع) را نداری گاهی اوقات با خودم میگویم:شاید راست میگوید ... حتما راست میگوید چون واقعا من کجا و لیاقت کجا ؟! ولی به خدا دوستت دارم... امسال بیش از هر سال دلتنگ محرمش شدم.دلم برای پرچم سیاه های روضه تنگ شده ... دلم برای حسینیه تنگ شده... نمی دانم زنده هستم تا دوباره.... خدای من میشود به من بگویی چرا این همه دلتنگم؟؟؟دلم اخر از دوری کربلا میترکد دیگر نمیتوانم حتی خودم را در مقابل اسمش کنترل کنم... تا می خواهم درباره اش صحبت کنم بغض گلویم را می فشارد و مانع می شود ... اشک هایم گاه و بیگاه سرازیر می شوند دیگر نمیتوانم حریف دلم شوم درددلش زیاد است دلش برای حرمت پر میزند اما قسمتش نمی... قسمت که نه دعوت نمی شود... نمیدانم چرا؟؟؟نمیدانم....اشک هایم امانم را بریده اند....اقاجان دلم برای عباست... از هر کس میشنوم بین الحرمینت خیابان بهشتی است میشود قرارمان انجا باشد.... مهمانم میکنی؟؟؟یا باز هم چشم انتظار بمانم ... می ترسم عمرم کفاف... التماس دعای مخصوص پی نوشت : دوستان میشه خواهش کنم از ته دل دعا کنید؟؟؟دیگه طاقت ندیدنش رو.... بسم رب المهدی چفیه من بوی شبنم میدهد / عطر شب های محرم می دهد چفیه من سفره دل می شود / جمعه با مهدی مقابل می شود. مولای من باز دلتنگی و بی قراری و چشم انتظاری... یابن الحسن چشم هامان همه به انتظار نشسته اند ، دست هامان هماره به سوی اسمان تقاضای امدنت را می کنند... گوش هامان اماده شنیدن نغمه دلنشین و غریب انا المهدی است.قلب هامان ، قلب هامان دیگر ارام و قرار ندارند و از همیشه تند تر به تپش در امده اند . اقای من ایا می شود چشمان بی فروغمان را به جمال نورانی شما شفا بخشیم؟! ایا می شود؟! می دانم که هنوز لایق نیستم و خالص نشده ام اما ، اما دوستتان دارم... میدانم که هنوز فاطمه نشده ام و افسوس می خورم.مولا جان برایم دعا کنید تا فاطمه باشم و بمانم... التماس دعا،نور،ابان90 سلام بر شما بزرگوارانی که مخاطب وبلاگ حامل نور هستید گفتم برای تنوع یه شعر براتون بذارم . بخشی از شعر زیبای امام خامنه ای : این شعر وصف حال عاشقی است که در هجر معشوق خود می سوزد.او در فراق یار می سوزد و از دل نگرانی ها و دل مشغولی هایی که بعد از او دیگر نمی تواند برای کسی بازگو کند همواره مینالد.از هجر وجودی که دیگر نمی تواند آمال غم و غصه او را کم و کمرنگ نماید.حالا دیگر مرحمی بر درد های نهفته خود ندارد و حالا دیگر او تنهاست... زیرا کسی نیست که او را دریابد .چون : قدر زر زرگر شناسد ، قدر گوهر گوهری ... بسم الله النور نمی دانم چرا این روز ها دلم تنگ شده است البته می دانم برای کجا ؟! نمی دانم چرا باز دلم بی قراری می کند ؟! دلم دلش می خواهد که باز هم راهی شود... به سوی سرزمین نور و عشق و ایمان ، انجایی که همه حامل نور می شوند و سعی می کنند حافظ نور نیز باشند. اما من روسیاهم از این که حامل نور شدم اما حافظ نور خوبی نبودم... دلم برای انجایی تنگ است که روح معرفت و معنویت در ان موج می زند. کاش یک بار دیگر زمینش را غرق در بوسه می کردم . دیگر نمی توانم دلم را در این قفس الوده به گناه نگه دارم . می دانم که غبار گرفته است و نیاز به یک دل تکانی حسابی دارد. اما چگونه؟ شاید رفتن به طلاییه دلم را طلایی کند ، یا شاید خاک های رمل فکه دلم را غبار روبی کند و یا شاید غروب زیبای شلمچه تیرگی را از صفحه دلم پاک کند... کبوتر دلم در ان سرزمین جا خوش کرده و اهل برگشت نیست به خیالم انجا گرفتار شده ولی نه عاشق است !! ای کاش من هم می توانستم با او باشم ، او باز هم مثل همیشه بر فراز ان شهر نور به پرواز در امده ... و من را حیران در این وادی رهایم کرده... حال دانستم که دلیل غبار دلم چیست؟ احتمالا به ان چند وقت غیبتی که در کلاس شهدا داشتم بر می گردد ؟! اری همین طور است .. نمی خواستم این طور شود.باید اقدامی بکنم و برای خودم کلاس جبرانی بگذارم... خدا کند که دیر نشده باشد و امتحان را نگرفته باشند... خدا کند...
بسم الله الرحمن الرحیم
عمری است که در بندم و زندانی خویشم ،
دل بسته راز دل طوفانی خویشم
چون زلف شکن در شکن یار ،
در پیچ و خم غصه پنهانی خویشم ،
از بخت بدم نیست دگر سوز و گدازی ،
من سرد تر از بخت زمستانی خویشم ،
مجروحم و دل خسته به پرواز شب تا ،
در حیرت کوچ از دل ظلمانی خویشم ،
آرام دل و مطمئنم از سفر خویش ،
تا در ره آن یار جمارانی خویشم ...
| Design By : Pichak |
