به نام انکه هستی میبخشد و عشق می افریند

دیر زمانی است که به این موضوع فکر میکنم،که ما نسل های بعد از انقلاب چه وظیفه ای داریم؟با خودم فکر میکنم نمیشود که دست روی دست بگذاریم تا ارمان های امام و انقلاب به دست فراموشی سپرده شوند!من نوجوانی نسل سومی هستم نسلی جدید که اعتقاداتش بر اساس ارمان ها و اهداف امامش شکل گرفته..امامی که حضورش را احساس نکرده فقط گه گاهی عکس زیبایش را در کیف جیبی پدر نظاره گر بوده یااز پشت پلک شیشه ای تلویزیون صدایش را شنیده و محو جمال نورانی اش شده...امام عزیزم درست است که شاهد حضور پر مهرت نبودم ولی حالا با ارمان هایت تجدید میثاق میکنم،و با نائب بر حقت بیعت میکنم..ای روح خدا در روی صفحه اول کتابم یکی از سخنان گوهر بارتان نقش بسته که میگوید:مبارزه علمی برای جوانان زنده کردن روح جستجو و کشف واقعیت ها و حقیقت هاست

من میخواهم به همه ی جهانیان بگویم که حقیقت را یافته ام!حقیقت این است که باید پیرو سید علی ات باشم و تنهایش نگذارم.من به اندازه توانم سعی کردم لحظه ای خم بر پیشانی اش نیاورم....اما امام عزیزم عده ای نا جوانمردانه دلش را به درد اوردند و اهل کوفه شدند و علی زمانه را....ولی برای ما باکی نیست چون عمار ها،ابوذر ها ومالک اشتر هایی وجود دارند،که خارج شدن طلحه و زبیر از صف لشکریان علوی برایشان مایه ی مباهات وافتخار است.من وظیفه ام را یافته ام انشاالله که بتوانم ان را به خوبی عملی کنم و....