بيست آفرين !

فقط چرا به ما هم بيست ندادي ؟

ماکه بغض بغضتان را بغض مي نوشتيم !

آيا گوش ما بود که فرياد بغض را غلط نوشتيم !؟

يا از ما خنده اي بگوش شما رسيد ؟!

خواهرم ! هم بغضتان را بغض نوشت چشم و دلش !

وهم نسبت خنده به ما دادنتان را !

آنگاه که از آنسوي بينايي پرتابش کرديد در در صفحه ي پيش چشم ...

و آنجا خدا بود و خدا بغض کرده و خندان !

و فرستاده اش ! و چانشينش غايب از چشم !

ولي ولي فقيه نويسنده بغض براي خود و خنده براي ما که مخفي نبود از چشم و دلش ، و دل دلهاي بينايي ، شنوايي ووو ي ما !