همه اين دورانارو داشتيم.....ولي اين نيز بگذرد...مث يه چشم بر هم زدن.اگه ميدوني به اندازه کافي تلاشتو کردي،پس مطمئن باش و آسوده خاطر.من براي بار دوم که کنکور دادم دانشگاه قبول شدم.اولش واقعا ناراحت شدم که قبول نشدم.اما دوباره ديدم چه حکمت قشنگي داشته اين مردود شدنم.وقتي رفتم سر جلسه،بهم ميگفتن معلومه خيلي خوندي که انقد آرامش داري....ولي من تو دلم به خداي خودم اطمينان داشتم.چون تلاشمو کرده بودم.حالا ديگه باقيش با خودش بود